Idea projektu wynika z przekonania animatorek, że opinie osób starszych często pozostają niewidoczne. Formą międzypokoleniowego dialogu jest wspólne tworzenie filmu.

Animatorzy tworzą przy Muzeum Sztuki Nowoczesnej wspólnotę seniorów zainteresowanych sztuką współczesną, proponują m.in. wykłady, warsztaty i spacery.

Animator, miłośnik kina, tworzy klub filmowy, aby podzielić się z innymi swoją pasją i przybliżyć atmosferą oczekiwania na seanse oraz dyskusji o obejrzanych filmach. 

To cykl międzypokoleniowych spotkań mieszkańców Włocławka i okolic, podczas których uczestnicy odtworzyli i utrwalili historię dawnych lokalnych kin.

Działania skierowane do seniorów i dzieci z domów dziecka oraz rodzin zastępczych, którzy wspólnie tworzyli techniką poklatkową filmiki na temat swoich marzeń.

Inicjatywa, której celem było przedstawienie młodemu pokoleniu historii sandomierskiego teatru amatorskiego. Zakończeniem był spektakl na podstawie wspomnień o teatrze.

Animatorzy zaproponowali taniec jako sposób na aktywizację fizyczną i społeczną seniorów. Cykl warsztatów tanecznych zakończył się występami i pokazami.

Spotkania ze świadkami historii, zbieranie materiałów archiwalnych, wspólne tworzenie wystawy i filmu są okazją do budowania międzypokoleniowych relacji.

Tworzenie cyfrowych opowieści może być okazją do poznania nowych technologii, nauki opowiadania historii, ale i pretekstem do spotkania w międzypokoleniowym gronie.

Podczas cyklicznych spotkań międzypokoleniowa grupa odkrywała historię kina, przyjrzała się filmowi „od kuchni” i nakręciła własne filmowe opowieści.

We wsi niedaleko Poznania powstała kino-kawiarnia, aby mieszkańcy mogli wspólnie obejrzeć film, a potem o nim podyskutować i razem ustalić repertuar na kolejne dni.

Seniorzy wzięli udział w warsztatach filmowych – uczyli się operować kamerą i występować przed nią, poznali sekrety filmowej kuchni. Stworzyli etiudę i dokument.

W Brwinowie i Milanówku seniorzy i młodzi ludzie tworzyli niezależne polskie kino. Chwycili za telefony komórkowe, by stworzyć własne filmy dokumentalne.

Młodzież i seniorzy stali się lokalnymi dokumentalistami – przeszli profesjonalne szkolenie i stworzyli pięć etiud filmowych o historiach starszych mieszkańców okolicy.

Uniwersalny i ponadczasowy język filmu stał się płaszczyzną porozumienia między przedstawicielami różnych pokoleń. Starsi i młodsi razem oglądali znane dzieła filmowe.

Seniorzy i młodzież przypomnieli historię nieczynnego już kina. Wspólnie zorganizowali wystawę pamiątek, plenerowe pokazy filmowe, powstał też międzypokoleniowy DKF.

Grupa uczestników UTW i młodych ludzi postanowiła zebrać i uwiecznić wspomnienia radzyńskich seniorów. Powstał film, a na jego premierę przyszło 500 osób.

Animatorka zaprosiła słuchaczy UTW i uczniów do udziału w międzypokoleniowych warsztatach filmowych. Starsi i młodsi filmowcy zmierzyli się z tematem małej ojczyzny.

Animatorzy wspólnie z seniorami uruchomili amatorski teatr lalkowy. Powstał spektakl – wierszowana bajka o życiu mieszkańców Zahajek, a także film o tworzeniu lalek.